Nie wiem czy już o tym wspominałam, ale mój sad ma ten rok zaplanowaną prawdziwą rewolucję. Niestety oznacza to dla niego usunięcie wielu drzew, które rosną akurat w miejscu nowego, wielkiego, wymarzonego warzywnika :) Dotychczasowy nie ma się już gdzie rozrastać. Wzrasta za to chęć posiadania coraz to większej ilości darmowych warzyw wolnych od jakiejkolwiek chemii. Stąd ta trudna, acz konieczna do podjęcia decyzja. To, że karczuję jedne drzewa nie oznacza, że nie dosadzę innych. Dosadzam. Generalnie lepszym terminem do sadzenia jakichkolwiek roślin z gołym korzeniem jest termin jesienny ze względu na dłużej utrzymującą się w glebie wilgoć. Jednak gatunki bardziej wrażliwe takie jak brzoskwinia, morela, czereśnia właśnie czy nawet wiśnia bezpieczniej jest posadzić wiosną. Co prawda dochodzi nam obowiązek podlewania nowo posadzonych drzewek, ale w zamian odchodzi zabezpieczanie ich na zimę i dłuuugie tygodnie zastanawiania się czy aby nie przemarzły. Są plusy i minusy- jak ze wszystkim.
Na tapecie czereśnie. Sadząc te drzewa należy pamiętać, że są obcopylne. Oznacza to tyle, że aby mieć owoce na jednym drzewie musimy dosadzić w jego pobliżu odpowiedni zapylacz. W przeciwnym razie w miejscu kwiatów nie ujrzymy owoców nawet jeśli drzewo jest silne i zdrowe. Ja wybrałam odmianę 'Regina’ czyli królową wszystkich czereśni oraz 'Burlat’. Jako zapylacz dobrałam odmianę 'Hedelfińska’, której jeszcze niestety nie udało mi się kupić. Co prawda w pobliżu nowo posadzonych drzewek rosną cztery inne czereśnie, ale jakie to mogą być odmiany to ja już się tego nigdy nie dowiem. 'Hedelfińska’ musi zostać zakupiona.
Do dzieła!
1) Moczenie. Wstawiamy nasze sadzonki do wiadra z wodą i idziemy przygotować dla nich miejsce.
2) Kopiemy dołek. Musi być on na tyle duży aby móc swobodnie ułożyć w nim korzenie plus dodatkowe kilka/kilkanaście na dołożenie obornika (jeśli dodajemy). Moja gleba w tym miejscu to czysta pustynia więc całość wywożę. Jeśli wasza gleba należy do tych lepszych to część wierzchnią, czyli bardziej żyzną odłóżcie na jedną kupkę, a to co głębiej na drugą.
3) Głębokość sadzenia. Drzewka owocowe sadzimy kilka centymetrów głębiej niż rosły w szkółce. Jedyne na co musimy zwrócić uwagę to miejsce szczepienia. Powinno ono bezwzględnie znaleźć się ponad powierzchnią gruntu. W przeciwnym razie może zdarzyć się, że odmiana szlachetna wypuści własne korzenie co skończy się najprawdopodobniej znacznie słabszym plonowaniem. Należy też mieć na uwadze, że jeżeli będziemy potem ściółkować to znowu któryś centymetr do góry. Dla ułatwienia proponuję położyć sobie kawałek prostego kijka albo listwy, która będzie nam przypominać o zachowaniu odpowiedniej głębokości. I jeszcze kwestia na którą rzadko zwracamy uwagę. Silny wiatr może powalić wielkie drzewo, więc co dla niego za problem wyłamać nam część szlachetną w podkładki kiedy sadzonka roczna czy dwuletnia? Na wszelki wypadek posadźmy drzewko tak, aby silniejsze podmuchy dociskały nam miejsce szczepienia. Teren na którym sadzę jest otwarty i z najsilniejszymi wiatrami mam tam do czynienia latem kiedy wieją centralnie z zachodu. Dlatego drzewko posadziłam tak jak na zdjęciu poniżej. Na wszelki wypadek otrzyma ono też na jakiś czas niewielki palik.
4) Coś ekstra- obornik. W wykopany wcześniej dołek wsypuję wiadro zleżałego obornika końskiego. Korzenie nie mogą się z nim stykać, więc przysypany zostaje dwoma wiadrami wcześniej przygotowanego podłoża. Wszystko udeptuję.
5) Ostatnie przymiarki. Sprawdzam czy aby na pewno jest przestrzeń do swobodnego ułożenia korzeni. Póki widzę jeszcze gdzie idą, przymierzam się z palikiem. Wbijam go zanim drzewo zostanie posadzone.
6) Zasypujemy. Ja przygotowałam dla mojej czereśni mieszankę składającą się z dojrzałego kompostu, rodzimej ziemi i żyznej gliny. Jeśli odłożyliście wcześniej na bok podłoże z wierzchniej warstwy, teraz możecie go użyć. Tak czy inaczej jest to dobry moment na ulepszenie podłoża. Dodajemy torf, piasek, kompost. Sami wiemy najlepiej jaką mamy glebę i co należałoby do niej dodać aby odpowiadała wymaganiom danej rośliny.
Zasypujemy powoli trzymając w jednej ręce sadzonkę. W miarę nasypywania ziemi potrząsamy delikatnie drzewkiem w górę i w dół, aby podłoże mogło swobodnie wypełnić przestrzenie między korzeniami. Przydałaby się druga osoba- wtedy jest dużo łatwiej. Ja już jednak przywykłam: jedna ręka rusza drzewkiem druga przechyla wiadro, a w ustach wężyk spustowy do aparatu ;)
Kiedy bryła korzeniowa została przykryta mniej więcej w połowie, ale drzewko może już samodzielnie ustać na nogach, delikatnie udeptujemy. Delikatnie. Podlewamy ile wlezie i idziemy na kawkę. W tym momencie woda w miarę opadania zabierze nam podłoże w pozostałe przestrzenie między korzeniami. Z pewnością też całość nieznacznie osiądzie.
Po kawce należy już tylko zasypać do wyznaczonej wysokości i znowu podlać. W tym miejscu możecie dać już tę bardziej jałową, spodnią warstwę gleby, którą wybraliście podczas kopania dołka.
7) Palikowanie. Przy czereśni robię to trochę na wszelki wypadek, ale niektóre odmiany jabłoni na podkładkach karłowych wymagają palikowania. Warto to sprawdzić przed zakupem. Drzewka mocuje luźno, tj. tylko tak aby od strony najsilniejszych wiatrów nie miało prawa przechylić się „bardziej niż”.
8) Czy tniemy? Wszystko zależy od gatunku, który właśnie posadziliśmy. Większość drzewek powinna mieć w tym momencie przycięta koronkę, ale… to jest czereśnia. A czereśnia to drzewo, które generalnie nie wymaga cięcia, bo samo naturalnie wykształca zgrabną, przewiewną koronę. Jeśli gałązki zostały uszkodzone to musimy je przyciąć, bo i tak nic z nich nie będzie. Pozostaje jeszcze kwestia zrównoważenia części podziemnej i nadziemnej. Zapomniałam o niej wspomnieć na początku. Wybaczcie. Korzenie uszkodzone lub zbyt długie należy przyciąć, ale w przypadku czereśni starajmy się nie ucinać za dużo. Taka jabłonka, która po posadzeniu będzie miała zredukowane gałęzie do 1/3 długości poradzi sobie znakomicie nawet jeśli taki sam procent korzeni własnie straciła. Wszystko się wyrównuje. Natomiast czereśnia, której ciąć nie będziemy może mieć problem z wykarmieniem takiej ilości masy zielonej. Zachowajmy więc zdrowy rozsądek sięgając po sekator. Spróbujmy zachować tyle korzeni ile to tylko możliwe.
9) Podlewanie. Sadząc jesienią możemy stracić drzewko z powodu mrozów. Sadząc wiosną ryzykujemy, że uschnie. Niestety, ale podlewanie w pierwszym roku to rzecz obowiązkowa. Nie zwalnia nad z niego nawet fakt, że roślina wypuściła już liście i żyje, bo szybko może się to zmienić.
10) Termin sadzenia. Nie powinien go determinować fakt pojawienia się roślin w sprzedaży. Sadzić powinniśmy wtedy, kiedy gleba się ogrzała. Znakiem rozpoznawczym są wschodzące już chwasty- poważnie. Moje piaski szybciutko po zimie się zazieleniają, ale ciężkie gleby potrzebują nieco więcej czasu. Czasem lepiej zadołować roślinę na kilka dni w pojemniku, w cienistym miejscu niż wsadzić w ciężką, zimną glebę. Zwykle najlepszym terminem wiosennego sadzenia jest koniec marca do połowy kwietnia, czyli właśnie teraz.
I ostatnia uwaga, bo nie mogę się powstrzymać. Błagam was, nie kupujcie roślin z odkrytym systemem korzeniowym w marketach. Często są tak rozhartowane, że wypuszczają liście. Z takim widokiem spotykam się ostatnio często w jednym z robaczkowych marketów. W zeszłym roku widziałam o tej porze nawet kwitnące. Drzewka z gołym korzeniem powinny być przechowywane na zewnątrz. Wówczas nie doznają szoku po wysadzeniu do gruntu. Jeśli są trzymane na zewnątrz, można się nawet pokusić o zakup w markecie, ale zawsze powinny mieć etykietkę informującą o tym z jakiej szkółki pochodzą, jaka to odmiana i na jakiej podkładce szczepiona. I nie mają prawa mieć liści.
Podlewanie, podlewanie i jeszcze raz podlewanie.
Ta instrukca jest bardzo inspirujaca, nie moge sie doczekac wiosny, drzewa zimuja w donicy :)
Bardzo dokładnie zobrazowany proces. Zdecydowanie stanowi odpowiednią instrukcję sadzenia :) Zgadzam się, odpowiedni czas to przełom marca i kwietnia, wtedy jest pewność, że takie drzewko nam się przyjmie i obrodzi.