Jesienny spektakl

Jest takie miejsce w centralnej Polsce, które każdy miłośnik klonów powinien odwiedzić chociaż raz. Raz w roku rzecz jasna ;) To Arboretum w Rogowie: 41 hektarów, trzy Kolekcje Narodowe, w tym największa w Polsce kolekcja rodzaju Acer. Miejsce wyjątkowe. Spacerując w niedzielne przedpołudnie po Arboretum nie czułam się jakbym zwiedzała obiekt naukowy. Miałam wrażenie, że jestem w parku- cudownym, wielkim, pełnym niespotykanych roślin parku :) Nie czułam na sobie oka kamer, drogi nie wytyczały mi obłożone krawężnikami ścieżki. Wchodząc „w krzaki” aby dojrzeć etykietę nie czułam się jak przestępca, który zaraz zostanie wyprowadzony poza obręb ogrodu. Czułam się po prostu dobrze. Swobodnie :) Myślę, że nie było w tym czasie zbyt wielu ludzi. Gdybyśmy nie jechali od strony Rzgowa pewnie zastanawiałabym się dlaczego tu tak pusto, czyżby zamknięte? Nie moi drodzy. Jadąc do Arboretum mijaliśmy całe sznury samochodów zmierzające do centrum handlowego. Wszak to niedzielne przedpołudnie ;) Arboretum w Rogowie odwiedza rocznie 50 tys. zwiedzających, w tym samym czasie Centrum Ptak 6 milionów! Sprawdziłam to z czystej ciekawości, bo aż ciężko mi było uwierzyć, że takie tłumy ciągną w niewłaściwym kierunku ;) Ale zostawmy ten temat, bo cieszę się przecież, że Ci wszyscy ludzie nagle nie zawrócili- nie miałabym jak zrobić zdjęć :)

Skoro o zdjęciach mowa. Dzień był pochmurny i mżysty- idealny do fotografowania tak ciężkich kolorów jak żółć, pomarańcz czy czerwień. Liczyłam co prawda na klimatyczne mgły, ale te pojawiały się tylko na chwilę i zaraz ustępowały. Uwierzcie mi, że przygotowując zdjęcia na stronę robiłam to w kolejności: dwa zdjęcia klonów, inne, inne, inne, dwa zdjęcia klonów, inne, inne… Nie dało się inaczej. Wzrok niemiłosiernie się męczył :) Piszę o klonach, ale prawda jest taka, że w czasie naszej wizyty jedynie klony japońskie i palmowe znajdowały się w szczytowej fazie przebarwienia. Większość drzew szykuje się jednak ze swym barwnym spektaklem na nadchodzący weekend. Chciałabym i ja ponownie tam zajrzeć, ale czy się uda? Czas pokaże :) Mam cichą nadzieję, że jest wśród was ktoś, kto dzięki mojej fotorelacji spakuje plecak, kanapki i aparat fotograficzny (koniecznie) i ruszy do Rogowa :) Na pewno nie pożałuje.

Trochę rozczarowały mnie ambrowce. Drzewa określane są mianem najpiękniej przebarwiających się jesienią. Zgadzam się z tym w całej rozciągłości. Pokazywałam was zresztą jakie barwy potrafią przybrać ich liście tutaj. Jednak te rogowskie były jakieś takie… rzadkie. Widzę oczywiście, że wiele liści ściele się już po ziemi, ale chyba jednak chodzi tu o coś więcej. Cały ogród mieszczący tak potężną kolekcję drzew jest jednocześnie nieco ciemny. Myślę, że może mieć to wpływ na pokrój drzewa, tym bardziej, że same ambrowce rosną również w niewielkiej grupie. Te posadzone z jednej strony miały już całkiem ładnie wybarwione liście, te po przeciwnej były jeszcze całkiem zielone.

Pięknie prezentował się Klon Shirasawy. Widać, że osłonięte miejsce w pobliżu innych drzew mu sprzyja. Tu ognista pomarańcz, a na moim wygwizdowie już po czerwieni nie ma nawet śladu :(

A wiecie co to takiego?

Nigdy tego drzewa nie widziałam. Zakochałam się od pierwszego wejrzenia. Liście przebarwiają się w sposób dość niespotykany- kolory wchodzą nie gradientem rozlewając się na boki, ale tak, jakby siedziały w wydzielonych na liściu kwaterkach. Wydziela je unerwienie i wygląda to zjawiskowo. Dodatkowo na jednej roślinie znajdziemy zarówno liście jajowate jak i klapowane na dwie części i trzyklapowe. Momentalnie obudziła się we mnie chowana ze wszystkich sił żyłka kolekcjonera. Drzewko dostanę na wiosnę ;)

Dużo jeszcze w Rogowie zieleni, ale to się zmienia z dnia na dzień.

Co jeszcze przykuło moją uwagę? Mam nadzieję, że nie pomylę gatunków ;)

Na powierzchni niespełna 1,5 ha znajduje się również Alpinarium ze sporym stawem, strumykami oraz torfowiskiem. Staw piękny. Rośliny skalne to nie jest, coś co leży w obrębie moich zainteresowań, ale na pewno warto docenić i przyjrzeć się bliżej szczególnie jednemu działowi: Flora Polski. Można obejrzeć tu gatunki zagrożone i objęte w naszym kraju ochroną prawną.

Wzrok nieco odpoczął? :)

A ta roślina może jakoś szczególnie piękna nie jest, ale jej nazwa spowodowała, że ją zapamiętałam :)

Moszenki południowe to roślina z rodziny bobowatych i takie też ma kwiaty- zupełnie jak te groszkowe. Jako członek tej konkretnej rodziny ma również zdolność do pobierania azotu z powietrza, a co za tym idzie nie jest rośliną szczególnie wymagającą jeśli chodzi o glebę. Potrzebuje słońca i przepuszczalnej gleby. Tylko czy jest to roślina dekoracyjna? To już każdy musi ocenić sam :) Zapraszając ją do ogrodu należy mieć również na uwadze, że to roślina trująca.

Eleuterokoki należą do rodziny araliowatych, czyli do tej samej co znany wszystkim żeń-szeń czy… bluszcz. Rogowska kolekcja eleuterokoków należy do największych w Europie i posiada status Kolekcji Narodowej. Pozwolę sobie zacytować fragment opisujący lecznicze właściwości roślin należących do tej rodziny, którego oryginał znajdziecie na stronie Arboretum. Kto ma kolcosiły w swoim ogrodzie powinien się zainteresować. Ja miałam przez jakiś czas chęć na posadzenie ich u siebie, ale informacje dotyczące trudnych do usunięcia rozłogów skutecznie mnie do tego zniechęciły ;)

„Także inne rośliny z tej rodziny mają właściwości lecznicze podobne do żeń-szenia.
Zażywanie wyciągu z korzenia aralii, czy kolcosiłów powoduje zwiększenie ogólnej wydolności i zdolności przystosowawczych organizmu (podnosi odporność organizmu na zwiększony wysiłek fizyczny i umysłowy, zmniejsza wrażliwość na sytuacje stresowe). Ponadto działa rozkurczowo na mięśnie gładkie, tonizująco na układ krążenia i normalizuje ciśnienie krwi.
Wyciągi alkoholowe i tabletkowane stosowane są przy stanach łagodnych depresji, obniżonym ciśnieniu krwi i stanach osłabienia i zmniejszonej odporności organizmu.
Poza tym wyciąg z korzeni aralii wykorzystywany jest do produkcji napoju o działaniu zbliżonym do Coca-coli o nazwie Aralman.”

Na koniec podzielę się z wami jeszcze dwoma fotografiami trzmielin. Pierwsza to trzmielina szerokolistna, a druga to niestety tajemnica. Rosła w grupie kilku krzewów na pierwszy rzut oka takich samych. Na jednym z nich była plakietka z nazwą „trzmielina oskrzydlona”, jednak ten konkretny jeden egzemplarz miał jakby więcej tych różowych torebeczek, dlatego też nie zaryzykuję podpisania tej rośliny.

Kiedy wróciłam do domu i zaczęłam skrzętnie przeglądać wykaz taksonów na stronie Arboretum okazało się, że nie było mi dane zobaczyć naprawdę wielu interesujących roślin. Ponieważ nie mam aż tak daleko poważnie zastanawiam się nad wykupieniem rocznego biletu wstępu. O każdej porze roku jest tam co oglądać. Największe tłumy odwiedzają ogród późną wiosną, kiedy to kwitną różaneczniki i magnolie, ale myślę, że jesień jest równie piękna. Na zachętę napiszę tylko, że moment w którym odwiedziłam to miejsce i kolory jakie tam zastałam to tylko przedsmak tego co będzie można ujrzeć w najbliższych dniach. Weekend się zbliża :) Macie już jakieś plany?